Ülkede olduğu kadar Afyonkarahisar’da da eğitimde, işte, hayatta fırsat eşitliği olduğundan bahsetmemiz mümkün değil.
Bir zamanların en gözde okulları birer birer ilgisiz, bilgisiz, geçici, torpilli müdürler, bizim sendikanın adamı gibi isimler tarafından yönetiliyor.
Daha da doğrusu yönetilmeye çalışılıyor.
Sürekli değişen eğitim sistemi de cabası.
Yetersiz binalar ve derslikler, kalabalık sınıflar, merkezi okullarda bile her sınıfta 3-4 Afgan, Suriyeli ve hatta Sudanlı öğrenciler olmaya başladı.
Bazı okullarda yabancı öğrenci sayısı Türk öğrencilerden fazla olduğundan da bahsetmek lazım.
Durum böyle olunca ekonomik durumu iyi olan aileler çocuklarını özel okullara yazdırmaya başladı.
Bununla da yetinmeyerek Devlet Okulu öğretmenlerinden saatli 500 liradan özel ders aldırıyor.
Bazı öğretmenler her öğrenciyi kabul etmiyor, çocuk iddialı olacak, başarılı olacak.
Yani vasat öğrenciyi özel ders veren öğretmenler almıyor.
Normal olan başarısız öğrenciyi alıp belli bir seviye çıkarmak olması gerekirken öyle değil.
O başka bir konu.
Durumu fazla iyi olmayan özel okula veremeyince nitelikli ve biraz iyi okulları tercih etmeye çalışıyor.
O ailelerde kendi bütçesine göre yine özel derslerle takviye yapmaya çalışıyor çocuklarına.
İlk heder Nitelikli bir liseye giriş yapması için.
Fen Lisesi, Nitelikli okul, proje okula girebilmek için LGS öncesi özel derse hücum.
Olmadı bütçeyi zorla yeme içme özel okula göndermeye çalış.
Veli olmak zor bu dönemde.
Bir çocuğunuz varsa idare edersiniz.
İki çocuğunuz varsa işiniz zor.
Üç çocuk varsa yandığınızın resmidir.
Yani eğitimde fırsat eşitliği yok.
Yok ama tüm bunlar olmadan dağdaki çoban çocuk da bazen haber oluyor Üniversite sınavında birinci oldu diye.
Bazen öyle çocuklar görüyorum ki, dahi seviyesinde.
5 yıl kadar önce Atatürk İlkokulunda bir öğrenci vardı.
Davranışları biraz farklıydı, “Öğretmenim öğrencinin neyi var, yabancı uyruklu mu?” diye sordum.
Hayır olur mu Türk öğrenci.
Ama süper yetenekli dahi bir çocuk.
Ben daha soruyu tahtaya yazmadan o cevabını veriyor.
“Ne güzel işte” dedim.
Öyle ama daha 4 yılda ailesi bir kez olsun gelmedi.
Kaç kez davet ettim, bu çocuğun özel bir eğitim alması lazım, farklı bir yere taşınması lazım dedi.
Biliyor musunuz buna benzer birçok çocuk fark edilmeden kaybolup gidiyor.
Çok zeki ama biraz tuhaf.
Dahilik ile delilik arasında ince bir çizgi var.
Siz o çocuğun yetenekleri keşfedip faydalı bir şeye dönüştüremezseniz o çocuk dışlanıp anlaşılmayan birisi haline gelir.
Sonra kaybolup gider.
Oysa bu tür çocuklar yurdun neresinde olursa olsun tespit edilip her ilde olmasa bile bölgesel okullar olsa.
Yatılı olarak o çocukları orada toplayıp onlara hitap edecek, onların yeteneklerini ortaya çıkartıp parlatacak eğitimciler olsa.
İşte o zaman dünya ile yarışan yeteneklerimiz ortaya çıkar.
Okullarda yetenek avcıları eğitimciler dolaşsa bunları tespit etse.
Ve o çocuklar uçaklar, dronlar, denizaltı, uçan otomobiller ve daha neler neler.
Sizin benim hayal edemeyeceğimiz fikirler geliştirseler.
Bir fırsata ihtiyacımız var.
Bakın Selçuk Bayraktar’ın yaptıklarıyla nasıl gururlanıyoruz.
Daha önce kaç tane TUBİTAK mühendisimiz kazaya kurban gitti.
İntihar etti, hatta Isparta’ya gelen bilim insanlarının olduğu uçak düştü.
Bunlar tesadüf mü?
Elbette değil.
Kendi yeteneklerimize bir türlü sahip çıkamadık.
Mesela Selçuk Bayraktar Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın damadı ve Bayraktar ailesi Erdoğan’ın çok eski dostları olmasa bu kadar imkan ve fırsat verilir miydi?
Bu ülkenin insanları Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi zekidir, çalışkandır.
Yoktan var etmesini sever.
Yeter ki birisi ona sen yapamazsın desin.
Yeter ki bizim gençlerimize fırsat eşitliği verilsin.
İnanın dünya çapında birçok buluşu hayata geçirirler.
Bakın dünyanın birçok yerinde çok yetenekli Türk gençleri başarıdan başarıya koşuyor.
Altyapı ve fırsat eşitliği olduğu için başarıyorlar.
Birinin torpiline ihtiyaç duymuyorlar.
Mesela Afyonkarahisar’da Dumlupınar Bilim ve Sanat Merkezi (Bilsem) var.
Bir avuç öğretmen çok az ve hatta yetersiz imkanlarla harikalar yaratıyor.
Ben bile sayamıyorum artık BİLSEM’i oradan oraya sürüp durmalarına rağmen onlar çalışmaya, keşfettikleri çocukları parlatmaya devam ediyorlar.
Ulusal çapta ne kadar bilim yarışması varsa hepsinden dereceyle, birincilikle dönüyorlar.
Üstelik diğer BİLSEM’ler özel olarak inşa edilmiş her türlü imkanlara sahip olmalarına rağmen bizimkiler eski bir ilkokulda çalışıyorlar.
Onlar için fark etmiyor.
Ellerindeki o imkana rağmen bile harikalar yaratan bir kurum.
Önce eğitimde fırsat eşitliği.
Mutlaka yetenek avcıları ülke çapında tarama yapıp, torpilsiz bir biçimde yetenekli çocukları bulup hazırlanacak okullarda eğitime alınmalı.
Sonra da onlara sınırsız imkan tanıyıp hayallerini gerçeğe dönüştürmek için destek olunmalı.
Şöyle düşünün her yıl bu şekilde bin tane çocuk bulsak.
O bin tane çocuktan 100 tanesi çok başarılı olsa.
O 100 çocuktan 10 tanesi yeni bir şeyler icat etse.
İcat edilen 10 projeden bir tanesi dünya çapında bir karşılığı olsa.
Bu yatırımdan her yıl bir çocuk bile çıksa ve o çocuk Nobel’e aday olacak birisi olsa fenamı?
İnanın bunu yapmak çok zor değil.
Yeter ki kararlı bir adım atılsın.
Bakın Cumhuriyetin ilk yıllarında kurulan Köy Enstitüleri kapatılana kadar mucizeler yaratmamış mıydı?
Amerika bile rahatsız olup Adnan Menderes’e baskı yapıp kapattırdılar.
Hiçbir bahane bulamadıkları için en son komünist yetiştiriyor diye Adnan Menderes’e baskı yapılınca kapatma kararı veriliyor.
Ne kadar yazık.
Şahsen sırf bu nedenle Adnan Menderes’i sevemedim.
Köylerden gelen çocuklardan yine kendi köylerine bir eğitim ordusu yaratmıştı.
Şimdi bizde aynı mantıkla bilim insanları yetiştirmek için ülke genelinde ilkokullardan başlayarak yetenek avcıları eğitimciler ile bir tarama yapalım.
O çocuklar ilkokuldan üniversiteye kadar bölgesel bilim kampüslerinde yetiştirilmeli.
Ve onlara bir fırsat verilmeli.
İşte o zaman her alanda dünya ile yarışan bir ülke oluruz.
İşte o zaman dünyanın kıskandığı bir ülke oluruz.
O zaman Türk icatları dünya pazarında yer aldıkça ülkemizde insanlar daha refah bir yaşama kavuşur.
Hatırlayın bir zamanlar yüzlerce Türk Askerinin şehit olduğu Kore dünya da teknolojide şimdi nerede.
30 yıl önce Çin diye bir ülkenin bir tane ürünü piyasada yoktu.
Oysa bugün Çin dünyanın süper gücü olmaya başladı.
Onlar yaptıysa bizde yaparız.
Ama yeter ki eğitim ve fırsat eşitliği verilsin.
Partilere, inançlara, nereli olduklarına ve kimlerdensin olayına girilmeden.
Sadece ve sadece o çocuğun yeteneklerine bakılsın.
İnanın yaparız.
Bu gün başlasak 10 yıl sonra bambaşka bir Türkiye olur.
