Güneşin kendini göstermesiyle havalar ısınmaya, çimenler böcekler ağaçlar derken, doğa çiçek çiçek uyanmaya başladı bu günlerde. Sokaklar rengârenk, kanımız damarlarımızda kıpır kıpır. Hani ağzımıza attığımız bir parça çikolatayı hemen yutmayıp, şöyle damağa yapıştırarak tadını ince ince almak gibi, puslu buzlu günlerin ardından güneşi yanaklarımızda hissetmek işte.
Hiçbir şey yapasım yok bugünlerde dostlar. Ellerim ceplerimde, dudağımda bildik bir şarkının kısık ıslığı, baharı koklayarak aylak aylak gezesim var kırlarda. Bir garip Orhan Veli misali hani.
Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti.
Her ne kadar çoluk çocuğun okulu varmış, amir patron işte hesap sorarmış, şu fatura bu güne yatacakmış falan filan.. ”Amaan sende! Ben yeniden doğmaya aşık oldum, hiçbir şey yapasım yok bugünlerde dostlar.” Demek istesem de, yok olmuyor tabi ki.
Aklımda deli deli sorular. Adını 43 yıldır yeniden öğrenip, üstelik her gün yeniden yaşayıp, darbeleriyle yeniden tanışmak mı, yoksa ardında bırakacaklarını merak mı, mevsimini yaşayarak tükettiğim hayat. Sonra, nedir bu bir önceki baharın geçtiğini unutup yeniden görmemişliği yaşamak?
Biraz şükürle karışık sevinç, biraz melankoli işte ruhumun gezindiği dehlizlerde hissettiği bu günlerde. İşte bu dehlizlerde aklıma düşüp, kalemime dökülen bu mısralar da, bu bahar hasretini çektiklerimize gelsin.
Ölü çamur uyandı, ortalık çiçeğe yeşile bulandı.
Çorak donuk sarı, gömüldü kar suyuna,
Bir sen uyanmadın.. Toprakta kaldın
Hadi uyan!
Yaşamış ve yaşayan tüm sevdiklerimize, sevgi ile..
Program Yapımcısı – Metin Yazarı
Arzu Yılmaz Dağdemir
