Yanaklarımla kulak arkam dile geldi “yorulduk biz”.
Gece yastığa başımı koyduğumda ikisi de kulağıma bunu fısıldıyor “bittik ya acıyor canımız!”
En son 18 Mart’ta maskesiz hasta baktım.
Sonrası büyük kapanışlar belirsiz güvenlik koşulları arkasında muayene odamın camının açılışı klimasının kapanışı ve filtreli maskeli mesafeli hayat…
Gece Yastık yanağıma dokununca uyarı gidiyor beynime yan yatma Hülya acıyor yanakların. Çok özledim yan yatmayı cildim acımadan, çok özledim maskesiz hasta bakmayı…
Yoldaşız maskecim seninle bu uzun ince çetrefilli yolda….
Ne çok hasta gördük değil mi önümüzde ağlayanlar oldu salya sümük mendille acılarını anlatırken gözyaşı dökenler ne partiküllere yenik düşmedik senle ikimiz de şükür 10 ay bitti…
Sayende evladıma sarıldım babacığımla hasbihal edebildik iyi ki varsın.
Geçen günlerde meslektaşlarım yaprak dökümü gibi bu dünyadan gitti en çok da canım sınıf arkadaşımı kaybedince yandı nur içinde yatsın.
Yıllardır tedavi etiğim hastalarım gidince içime hep ateş düştü hep bakarım ölüm ilanlarına belediyenin…
Ellerim de acır gibi kaşınır gibi hep kremler akşam sürülen nafile yıkamaktan dezenfektan dökmekten minik çatlaklar var.
Saçlarımı kestirdim her akşam yıkamak kurutmak zul oldu uzunluğuyla.
Telefonum ve bilgisayarım aynı maskem gibi “iyikilerim” sizsiniz
Olmasaydınız çok sıkılırdım uzakta gelemeyen hastalarımla görüşemezdim.
Yeni yıldan sadece her sabah maskeden konuştuğum sesim acıyrak uyandığım yatağımdan yine uyanabilmeyi diliyorum…
Bir psikiyatristin iç sesi
Amma da melankolik demeyin seve seve hasta bakarım duygularımı içtenlikle dile getirdim.
Yorulan organlarıma yola devam duramayız artık diyip duruyorum ben de siz de maskemize sarılıp yola devam edelim…
Sağlıkla kalın,
Bittiği günlere beraber kavuşmak dileği ile
